Mothering Present Doula services Amsterdam
Een positieve bevalervaring – wat zegt de wetenschap?
Als je zwanger bent, krijg je al gauw (gevraagd of niet) adviezen voor een ‘goede bevalling’. Meestal tips en tricks om de bevalling sneller te laten verlopen of om te gaan met de pijn. Zoveel mensen, zoveel meningen. Je raakt er snel de weg in kwijt. Je schoonzus deed hypnobirthing en begint over ademen en visualiseren, je beste vriendin zweert bij een ruggeprik. Bovendien zou je haast denken dat voor een positieve ervaring vooral een snelle, ‘makkelijke’ / pijnvrije, bevalling nodig is. Spoiler: nee, de lengte, de pijn of interventies op zich doen er weinig toe. Maar wat is nu eigenlijk bepalend voor een positieve bevalervaring?
Dat is geen rocketscience. Na mijn zoektocht door wetenschappelijke onderzoeken vat ik het samen met de volgende elementen:
- Realistische verwachtingen
- Controle: met name zelf/samen keuzes maken
- Self-efficacy: zelfvertrouwen in de zin van geloven in je vermogen om met uitdagende situaties om te gaan, ‘ik kan het aan’
- Support ervaren
- Pijn in relatie tot de andere elementen
Er is dus geen ‘gouden tip’ die altijd zorgt voor een ‘goede’ bevalling. Hoe je bevalling precies verloopt, is niet de bepalende factor voor een positieve ervaring. En dat is goed nieuws! Want hoe je bevalling verloopt kun je wel een beetje beïnvloeden, maar echt niet helemaal. Maar op de genoemde factoren heb je best veel invloed.
Dit kun je doen:
Realistische verwachtingen
Heb je een erg negatief beeld van bevallen? Bijvoorbeeld door verhalen van anderen, en door beelden uit films, of van actiegroepen. Of een eerdere negatieve ervaring. Dan kan het zinvol zijn te werken aan een positiever beeld. Een combinatie van feiten (bijvoorbeeld hoe vaak het allemaal ‘gewoon goed gaat’), filmpjes, en visualisaties.
Of heb je een heel rooskleurig beeld? ‘Ach, er is er nog nooit een blijven zitten’. Het kan dan zinvol zijn iets meer te weten over wat je nu echt kunt verwachten.
En ook velen hebben eigenlijk gewoon geen idee. Ook dan kun je je beter toch wel een beetje voorbereiden. Waarom? Omdat het zorgt voor meer:
Controle tijdens je bevalling
Je hebt geen ‘controle’ over je baby en hoe je lijf het doet, daar moet je je toch grotendeels aan overgeven. Maar je kunt vaak wel regie houden over de omgeving, over de mogelijkheden (interventies zoals om een douche vragen en dit ook krijgen, of om meer tijd te krijgen voordat een medicijn wordt toegediend) en de mensen om je heen. Zeker als je je een beetje hebt voorbereid is dit mogelijk. Als je een realistisch beeld hebt wordt je niet overvallen door veel voorkomende ‘wendingen’ tijdens het proces. Je kent je opties, of weet hoe je communicatietools kan inzetten om opties te krijgen. Ook door vooraf een aantal keuzes te maken, kun je je meer ‘empowered’ voelen. Je kunt bijvoorbeeld je team kiezen (partner, doula, vriendin) en een geboorteplan maken. Van zo’n plan kun je afwijken, maar dan ben jíj degene die dat beslist.
Zelfvertrouwen
Zelfvertrouwen gaat over je geloof om de juiste keuzes te kunnen maken, om te kunnen omgaan met onverwachte en ook met ongewilde wendingen. Zelfvertrouwen betekent niet dat je jezelf probeert wijs te maken dat alles precies zo zal lopen zoals je wilt. Zelfvertrouwen betekent: ik doe er alles aan om mijn droom te verwezenlijken, en ik geloof ook echt dat het zo kan en mag lopen, maar als het anders loopt, dan kan ik daarmee dealen.
Heb je weinig zelfvertrouwen? Soms is alleen al wat realistischere verwachtingen krijgen voldoende. En natuurlijk dan kan een doula je er vaak bij helpen (ook zonder bevallingsbegeleiding).
Support ervaren
Ten eerste: een doula inhuren natuurlijk!
Ten tweede: Bespreek je wensen vooraf met je zorgverleners, maak een duidelijk en goed geboorteplan.
Ten derde: spreek je wensen echt goed door met je bevalpartner (als je die hebt, of het nu een liefdesrelatie, een goede vriendin of je moeder is). Wat verwacht je van ze? Wat wil je dat ze niet doen?
Tot slot: om support vragen is moeilijk, maar soms heel belangrijk. Soms denkt iemand dat hij/zij gewoon het werk goed aan het doen is. Tot het moment dat jij zegt: ik heb steun nodig. Of: coach me. Of simpelweg: ik ben bang. Mensen kunnen je gedachten niet lezen, maar als jij je openstelt zijn mensen vaak bereid je te helpen. Als jij niet makkelijk hulp vraagt, kan het helpen je er echt mentaal op voor te bereiden om hulp te vragen, zelfs met welke zinnen.
Pijn
Tja, en dan pijn. Ja, pijn doet er toe. Maar veel minder dan we denken. Hoe pijn beleefd wordt, en hoe je er op terugkijkt, hangt meer af van bovenstaande factoren. Met voldoende zelfvertrouwen, steun, en als het enigszins overeenkomt met je verwachtingen, dan kijk je waarschijnlijk niet negatief terug op de pijn. Een intense ervaring maar ‘ik kon het aan’.